Ie Wie Waai Weg
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Jacky, Rieuwert, Rianne, Marlot en Laurien
05 Mei 2010 | Cambodja, Phnom-Penh
Waar deze titel op slaat zullen jullie straks lezen maar het heeft in ieder geval een minder leuke lading als het spelletje van vroeger met dezelfde naam. Op dit moment zitten we in het zeer warme Phnom Penh, maar ik zal beginnen bij waar we vorige keer geeindigd zijn:
Zoals we al schreven was Hoi An een stad(je) met weer een heel anders sfeer: Japans/ Chinees/ Frans en Cambodiaans. Het had hele oude huizen van meer dan tweehonderd jaar oud die het bekijken meer dan waard waren. We hebben er uitenindelijk voor gekozen om niet naar My Son tegaan omdat we in onze reisgids lazen dat er heel veel kapot was gebombardeerd en dat je heel veel fantasie moest hebben om nog iets van de Chaam cultuur te ontdekken. Nou met onze fantasie zit het doorgaans wel goed maar omdat je toch steeds keuzes moet maken,hebben we ervoor gekozen om andere dingen tegaan doen. Na het bezoek aan de stad Hoi An hebben we fietsen gehuurd om zodoende de stad uit te kunnen fietsen en zo meer van de natuur/platteland te kunnen zien. Het was een drukte van belang en een behoorlijk gekkenhuis met al die fietsen/scooters en auto's maar je komt uit een fietsland of niet! We hebben ons er goed doorheen geslagen en vonden het een hele leuke manier om de drukte te ervaren. Niet één keer hebben we het idee gehad dat het gevaarlijk is want ondanks dat er echt helemaal geen verkeersregels zijn houdt iedereen rekening met elkaar en gaat het eigenlijk altijd goed. We hebben nog geen ongelukken meegemaakt.
"S avonds met de taxi wederom naar Da Nang gereden omdat we helaas weer een vliegtuig moesten nemen (reden is jullie bekend). Het vliegtuig vertrok pas om 00.10 dus we kwamen midden in de nacht in Ho Chi Min City (het vroegere Saigon) aan. We hebben ons naar een drukke hotel straat laten brengen en hebben daar een hotel gezocht. Het is iedere keer weer een spel van onderhandelen en toneelspelen. Helaas was er in dit hotel iemand met grijpgrage vingers die onze videocamera heeft ontdekt en deze wel zag zitten. We zijn dus niet meer instaat om te filmen wat heel erg jammer is maar waar we niets aan kunnen veranderen en dus maar hebben te accepteren. We hebben ook geen zin om op zoek tegaan naar een nieuwe hier, zonde van de tijd!! Het allerergste vond ik nog dat de dienstdoende politieman weigerde om een procesverbaal aan me mee tegeven. De receptioniste van het hotel heeft al haar charmes in de strijd gegooid maar deze man was oud en autoritair en schreeuwde als een mager speenvarken dat ik het PV pas zou krijgen als ze de dief hadden gepakt. Ja hoor ! We weten niet eens wie het gedaan heeft. Het lijkt een vorm van ontkenning te zijn want nu heeft hij wel van alles genoteerd(compleet met kopie van mijn paspoort en alle gegevens) maar als er niemand gepakt wordt blijft het netjes in de donkere la en is er dus eigenlijk geen registratie van mijn diefstal. Ik heb maar even Centraal Beheer gebeld om dit door te geven want we hebben natuurlijk een PV verbaal nodig om te kunnen claimen bij de verzekering. Lekker hoor we hadden hem net compleet met nieuwe tas/ extra accu/SD kaart en twee van onze huissleutels. Misschien dat de filmrechten die wij weer kunnen claimen van onze filmbeelden nog wat geld in het laatje brengen.......
Ho Chi Minh vinden we eigenlijk de minste van de steden die we bezocht hebben. Het is er groot/ vies/druk en het heeft eigenlijk betrekkelijk weinig echt mooie bezienswaardigheden. Op maandag zijn we met de locale bus voor de vooroorlogse prijs van 0,25 eurocent een enkele reis naar de Cu Chi tunnels gegaan ongeveer een 40 km verderop. Dit was de plaats voor Saigon waar de bevolking guerilla pleegde in het tunnelstelsel waardoor de Amerikanen geen grip op de stad konden krijgen. Zeer indrukwekkend en om claustrofobie van te krijgen. En dan te bedenken dat ze de tunnels voor de touristen nog groter hadden gemaakt dan ze waren. Rianne kreeg bijna een paniekaanval ondergronds maar zag gelukkig net op tijd "het licht".
Gisteren zijn we met de bus (georganiseerd en ook weer voor een "scheet en drie knikkers) naar Phnom Penh gereden. Je visa wordt dan ook geregeld zodat je zelf alleen je bagage over de grens hoeft te dragen om hem daarna weer in de bus te zetten die 50 meter verderop alweer op je staat te wachten. Omdat we 's middags al hier aankwamen zijn we the Royal Palace nog gaan bezoeken. Wat een prachtig complex, ik denk nog mooier dan die in Bangkok. Heel groot met prachtige tuinen, pagodes en groen. Gisteravond zijn we op zoek gegaan naar een restaurant en kwamen terecht in iets wat later gerund bleek te worden door een dozijn annimeer meisjes waarvan de helft (echt waar) om onze tafel heen stond om de bestelling op te nemen waarvan iedere keer weer bleek dat ze het niet op voorraad hadden: Dont have Miss....Het waren hele lieve meiden en twee begonnen spontaan Rianne en Marlot te masseren en vroegen aan mij ook of ik behoefte had aan een massage maar......... we wilden alleen maar eten! Ongelofelijk hoe lekker het nog was, ze kookten natuurlijk bijna nooit en 1 van de kokkinnen was er speciaal bij geroepen omdat de andere het in haar eentje niet aan kon. Eigenlijk had ze een heel andere functie omschrijving...... Ze was helemaal super blij toen we haar een compliment gaven en ik denk dat haar avond niet meer stuk kon. Toen we weggingen kregen we allemaal een dikke kus van 1 van de dames, alleen Rieuwert moest het met een handkus doen!!
Vandaag zijn we met een open tuktuk naar de Killing Fields en S21 gegaan. Zeer indrukwekkend we stonden alle vijf te huilen bij het zien van stapels schedels en skeletten die men uit de massa graven had gehaald. Niet te geloven toch dat 1 zo een idioot alle intelectuelen, ministers, leraren, advocaten ez enz heeft laten martelen en laten doden. Pol Pot was zijn naam en nog belachelijker dat hij nooit berecht is en (zogenaamd) in huisarrest is overleden. Twee miljoen Cambodjanen hebben de dood gevonden, een vreselijk erfenis voor dit land. Ik denk dat je het in het echt heb moeten gezien om je er een beeld van te kunnen vormen.
Nu is het weer avond en gaan we morgen richting Siem Raep om Angkor Wat te bezoeken.
Jasper: we zijn op de moped geweest hoor, nl een ritje naar de keizerlijke tombes. Je kunt het dus van je missende vervoersmiddelen schrappen!
Iedereen weer de hartelijk groeten van uit een warm/ gezellig/ sfeervol en mooi Cambodja en genieten jullie van de 5 mei festiviteiten of van je vrije dag!
Zoals we al schreven was Hoi An een stad(je) met weer een heel anders sfeer: Japans/ Chinees/ Frans en Cambodiaans. Het had hele oude huizen van meer dan tweehonderd jaar oud die het bekijken meer dan waard waren. We hebben er uitenindelijk voor gekozen om niet naar My Son tegaan omdat we in onze reisgids lazen dat er heel veel kapot was gebombardeerd en dat je heel veel fantasie moest hebben om nog iets van de Chaam cultuur te ontdekken. Nou met onze fantasie zit het doorgaans wel goed maar omdat je toch steeds keuzes moet maken,hebben we ervoor gekozen om andere dingen tegaan doen. Na het bezoek aan de stad Hoi An hebben we fietsen gehuurd om zodoende de stad uit te kunnen fietsen en zo meer van de natuur/platteland te kunnen zien. Het was een drukte van belang en een behoorlijk gekkenhuis met al die fietsen/scooters en auto's maar je komt uit een fietsland of niet! We hebben ons er goed doorheen geslagen en vonden het een hele leuke manier om de drukte te ervaren. Niet één keer hebben we het idee gehad dat het gevaarlijk is want ondanks dat er echt helemaal geen verkeersregels zijn houdt iedereen rekening met elkaar en gaat het eigenlijk altijd goed. We hebben nog geen ongelukken meegemaakt.
"S avonds met de taxi wederom naar Da Nang gereden omdat we helaas weer een vliegtuig moesten nemen (reden is jullie bekend). Het vliegtuig vertrok pas om 00.10 dus we kwamen midden in de nacht in Ho Chi Min City (het vroegere Saigon) aan. We hebben ons naar een drukke hotel straat laten brengen en hebben daar een hotel gezocht. Het is iedere keer weer een spel van onderhandelen en toneelspelen. Helaas was er in dit hotel iemand met grijpgrage vingers die onze videocamera heeft ontdekt en deze wel zag zitten. We zijn dus niet meer instaat om te filmen wat heel erg jammer is maar waar we niets aan kunnen veranderen en dus maar hebben te accepteren. We hebben ook geen zin om op zoek tegaan naar een nieuwe hier, zonde van de tijd!! Het allerergste vond ik nog dat de dienstdoende politieman weigerde om een procesverbaal aan me mee tegeven. De receptioniste van het hotel heeft al haar charmes in de strijd gegooid maar deze man was oud en autoritair en schreeuwde als een mager speenvarken dat ik het PV pas zou krijgen als ze de dief hadden gepakt. Ja hoor ! We weten niet eens wie het gedaan heeft. Het lijkt een vorm van ontkenning te zijn want nu heeft hij wel van alles genoteerd(compleet met kopie van mijn paspoort en alle gegevens) maar als er niemand gepakt wordt blijft het netjes in de donkere la en is er dus eigenlijk geen registratie van mijn diefstal. Ik heb maar even Centraal Beheer gebeld om dit door te geven want we hebben natuurlijk een PV verbaal nodig om te kunnen claimen bij de verzekering. Lekker hoor we hadden hem net compleet met nieuwe tas/ extra accu/SD kaart en twee van onze huissleutels. Misschien dat de filmrechten die wij weer kunnen claimen van onze filmbeelden nog wat geld in het laatje brengen.......
Ho Chi Minh vinden we eigenlijk de minste van de steden die we bezocht hebben. Het is er groot/ vies/druk en het heeft eigenlijk betrekkelijk weinig echt mooie bezienswaardigheden. Op maandag zijn we met de locale bus voor de vooroorlogse prijs van 0,25 eurocent een enkele reis naar de Cu Chi tunnels gegaan ongeveer een 40 km verderop. Dit was de plaats voor Saigon waar de bevolking guerilla pleegde in het tunnelstelsel waardoor de Amerikanen geen grip op de stad konden krijgen. Zeer indrukwekkend en om claustrofobie van te krijgen. En dan te bedenken dat ze de tunnels voor de touristen nog groter hadden gemaakt dan ze waren. Rianne kreeg bijna een paniekaanval ondergronds maar zag gelukkig net op tijd "het licht".
Gisteren zijn we met de bus (georganiseerd en ook weer voor een "scheet en drie knikkers) naar Phnom Penh gereden. Je visa wordt dan ook geregeld zodat je zelf alleen je bagage over de grens hoeft te dragen om hem daarna weer in de bus te zetten die 50 meter verderop alweer op je staat te wachten. Omdat we 's middags al hier aankwamen zijn we the Royal Palace nog gaan bezoeken. Wat een prachtig complex, ik denk nog mooier dan die in Bangkok. Heel groot met prachtige tuinen, pagodes en groen. Gisteravond zijn we op zoek gegaan naar een restaurant en kwamen terecht in iets wat later gerund bleek te worden door een dozijn annimeer meisjes waarvan de helft (echt waar) om onze tafel heen stond om de bestelling op te nemen waarvan iedere keer weer bleek dat ze het niet op voorraad hadden: Dont have Miss....Het waren hele lieve meiden en twee begonnen spontaan Rianne en Marlot te masseren en vroegen aan mij ook of ik behoefte had aan een massage maar......... we wilden alleen maar eten! Ongelofelijk hoe lekker het nog was, ze kookten natuurlijk bijna nooit en 1 van de kokkinnen was er speciaal bij geroepen omdat de andere het in haar eentje niet aan kon. Eigenlijk had ze een heel andere functie omschrijving...... Ze was helemaal super blij toen we haar een compliment gaven en ik denk dat haar avond niet meer stuk kon. Toen we weggingen kregen we allemaal een dikke kus van 1 van de dames, alleen Rieuwert moest het met een handkus doen!!
Vandaag zijn we met een open tuktuk naar de Killing Fields en S21 gegaan. Zeer indrukwekkend we stonden alle vijf te huilen bij het zien van stapels schedels en skeletten die men uit de massa graven had gehaald. Niet te geloven toch dat 1 zo een idioot alle intelectuelen, ministers, leraren, advocaten ez enz heeft laten martelen en laten doden. Pol Pot was zijn naam en nog belachelijker dat hij nooit berecht is en (zogenaamd) in huisarrest is overleden. Twee miljoen Cambodjanen hebben de dood gevonden, een vreselijk erfenis voor dit land. Ik denk dat je het in het echt heb moeten gezien om je er een beeld van te kunnen vormen.
Nu is het weer avond en gaan we morgen richting Siem Raep om Angkor Wat te bezoeken.
Jasper: we zijn op de moped geweest hoor, nl een ritje naar de keizerlijke tombes. Je kunt het dus van je missende vervoersmiddelen schrappen!
Iedereen weer de hartelijk groeten van uit een warm/ gezellig/ sfeervol en mooi Cambodja en genieten jullie van de 5 mei festiviteiten of van je vrije dag!
-
05 Mei 2010 - 12:17
Saskia:
Wat een avontuur!
Hopelijk zal het verlies van jullie camera de pret niet drukken. Dat wordt dus nog meer foto's maken.
Geniet er nog van! -
05 Mei 2010 - 12:23
Jan F:
Hoi allemaal,
Tjeempie jullie maken wat mee hoor daar in die verre landen! Lijkt me ook heel indrukwekkend om de killing fields te bekijken. Wij zijn zeer benieuwd naar jullie foto's!
Groetjes van Jan & Astrid
-
05 Mei 2010 - 12:27
Jan F:
4 mei op de Dam was nog even best indrukwekkend. Er was een 1 of andere gek welke de orde wilde verstoren (na de 2 minuten stilte begon hij te roepen "ER IS EEN BOM!!). Achteraf viel het allemaal wel mee (paar gebroken ledenmaten van toeschouwers welke zo snel mogelijk wilden wegkomen) De koningin en gevolg waren ook even van het toneel vertrokken, maar deze kwamen ook weer na een paar minuten terug om de ceremonie af te ronden. -
05 Mei 2010 - 20:10
Ilona:
Leuk verhaal weer! Zo te lezen vermaken jullie je nog zeer goed! Wel erg balen van de camera.. Geniet nog van de leuke tijd daar!! Groetjes, Ilona -
06 Mei 2010 - 07:48
Patty:
Jeetje wat erg van jullie camera.
Je was er zo blij mee.
Nou gelukkig laten jullie dit niet jullie prachtige reis bederven.
Groetjes Patty -
06 Mei 2010 - 15:25
Daan:
Nog twee huissleutels kwijt? Dan hebben jullie er volgens mijn boekhouding niet zo veel meer over nu! Heb eventueel in Andijk nog wel sleutel van garage liggen mocht het nood geven...Maar positief bekijken, minder tijd kwijt aan filmen dus meer om het echt te zien ipv door lens. Veel plezier maar weer!
Groetjes uit Istanbul -
06 Mei 2010 - 20:58
Suzan:
Echt leuk om jullie reisverslagen te lezen!
Heel veel plezier verder!
Groeten Suzan en Niels -
08 Mei 2010 - 07:30
Anja:
Hallo Jacky en familie,Ik geniet van je berichten,ik beleef het helemaal mee.Nog heel veel belevenissen en plezier met je gezin. -
13 Mei 2010 - 11:25
Annemarie:
He globetrotters,
Wat een avonturen maken jullie mee!Echt balen van die camera, maja dat soort dingen moet je accepteren he... Blij dat jullie zo genieten met elkaar!Rieuw blijf je ook op de hoogte v.h voetbalnieuws?Ajax toch nog iets gewonnen he... en Atletico madrid heeft de Beker gewonnen ten koste van Fulham( pas in de verlenging 2-1)
Liefs & kus Annemarie -
13 Mei 2010 - 19:49
Oma:
go wat erg van jullie camera was dat die nieuwe die jullie net gekocht hadden wij hier zijn weer terug in de hefst het is hier hartsikke koud ik zal toch blij zijn als jullie weer gezond voor mijn neus staan liefs mam
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
